Bu hafta sizlere Sait Faik Abasıyanık’ın kısa öykülerden oluşan Mahelle Kahvesi eserinden alıntılar yaptık. İyi okumalar dileriz.
1 Ölüye ağlayamayan insanların huzursuzluğu içindeyim. Gülenlere kızıyorum. Halbuki ben yaşamayı severim, delicesine!

2–Senin baban kim, dedim.
-Benim babam yok, dedi.
…
-Benim babam ölmüş, dedi.
-Nerede ölmüş?
-Muharebede.
-Hangi muharebede?
-İstiklâl Muharebesi’nde.
İçimden dostum, kardeşim, canım, ruhum, evladım, ciğerim benim, dedim.

7 Bu boş sandalye birdenbire doluvermeli. Kim gelip oturmalı? Hiç kimseyi istemiyorum. Ama sandalye… Bir insani bekler gibi duran sandalye? Onu yapan sandalyeci yaman adammış doğrusu. Sandalye insan bekletmesini bilmiş.

9 Ölümü düşünüyorum, ihtiyarlığı düşünüyorum, yeni harpleri düşünüyorum… Aklıma ne kadar kötü şeyler hücum ederse o kadar eğleniyorum. İnsanların hepsi kötüdür. Yaşamak boştur. Sevmek aptallıktır… Şudur, budur. Peki, bunlarla nasıl eğlenilir? Düşünün bakın. Her şeyin kolayını bulacaksınız. Ben en zorunu buldum: ölüme çareyi! Ölmeyecekmiş gibi düşünüyorum oluyor.
